හුරුබුහුටි සගයා

මෝනිං වේවා හැමෝටම!
අද පැංචි කියන්න යන්නේ මීට හරියටම මාසයකට එපිටින් පැංචිට හදි ගැහුණු අපූරු යාලුවෙක් ගැන.(දැනටමත් පරක්කුයි).දැං පැංචි දවස ගෙවන්නේ මේ අපූරු යාලුවත් එක්ක. හෝව්.. මිස්අන්ඩස්ටෑන්ඩ් නොවේවා. එයාව මුණ ගැහුණ විදිහ ඔයාලට කියන්න ඕනි කියලා පැංචි හිතුවා.මේ යාලුවා ගැන පැංචිට ඉව වැටුනේ මීට අවුරුදු දෙකකට විතර කලින්. ඒත් රටේ නැති ලටපටස් නිසා එයත් එක්ක මිත්‍ර කමක් ඇති කරගන්න තරම් චාන්ස් එකක් ආවෙ නෑ. පැංචි මේ යාලුවගේ හැඩරුව පොඩ්ඩක් කියන්නම්. නැත්තම් කට්ටිය ලටපවගත්තොත් එහෙම.
පෙනුමෙන් කට්ට කලුයි. හැබැයි දැකුම් කලුයි. චුවීට්... පෙනුමක් තියන වැඩකාරයෙක්. තාමත් ප්‍රශ්නාර්තේ නම් තව ටිකක් බලන්නකෝ.
 
ඕන්න දැං එයාව හදි ගැහුණ හැටි කියන්නයි හදන්නේ.

පැංචිට මේ හාද කම ගොඩ නාගා ගන්න යාලුවා ගැන ගොඩක් විස්තර හොයන්න සිද්ධ වුණා. හැම යාලු කමකම පදනම විශ්වාසයලුනේ. ඉතින් ඕකට මට එයා ගැන කලින් දැන ගෙන හිටිය අපේ උබුන්ටු අධිපති කුෂාන් සහෝදරයගේ පිහිට පතන්න සිදු වුණා. යාලුවගේ ආටා නාටියම එතුමා කියලා දුන්නා. කිව්ව වචනයක් පාසා මොලේ සේව් කරගෙන පැංචිත් රැයක් දවාලක් නැතිව හීන මැව්ව එයාව මුණ ගැහෙන්න. 

කාලේ ටිකින් ටික ගත වුණා. ජුනි මාසේ 25 පැන්න ගමන් පැංචිගේ ඉවසීමේ සීමාවත් පැන්නා. යාලුවා මුණ ගැහෙන්න තියන ආසාව දරුණු වුණ නිසා තවත් කල් දාන්නෙ නැතිව ඕප් ඩේ එකේ ඇපොයින්ට්මන්ට් එකක් දාගත්තා දෙන්නටම මුණ ගැහෙන්න. නාලා කරලා ලස්සනට ඇඳ පැළඳගෙන පැංචි එදා ගෙදරින් පිට වුණා. පස්ට් ටයිම් නිසා පැංචි ටිකක් ගැස්සිලා හිටියේ.

 සාමාන්‍යයෙන් මේ වගේ දේවල් අම්මලට කියන්නේ පස්සෙනේ. ඒත් මේ වැඩේදි පැංචිගේ මවු මුල් පෙලේ සහයෝගයක් දුන්නා පැංචිගෙ කන්කෙඳිරියාව නිසාම. නියම තැනට පැංචි මවු එක්කලම ආවා. තත්පරෙන් තත්පරේ ගෙවිලා විනාඩි හැදුණා. විනාඩි 30ක් එකතු වෙලා පැය භාගයක් හැදුණා. 

Here comes the hero....පප්පර පප්පර  පාං....

පැංචිගේ හද ගැස්ම ටිකෙන් ටික වැඩි වුණා. පැංචි මවු දිහාත් මවු පැංචි දිහාත් බැලුවා. පැංචි මවුගේ කනට කරලා කෙඳිරුවා "එයා තමයි".
 Love at first sight කියන්නේ මේක තමයි. පැංචිගේ වගේම පැංචිගේ මවුගෙත් හිත බොහොම බරපතල විදිහට ඇදිලා ගිහින් තිබුණෙ එයාට. පැය කීපයකට පස්සේ පැංචි එයාවත් එක්කරගෙන ගෙදර ආවා. 

අම්මෝ......පොටෝ කෑලි2කක් ගත්තේ පුදුම අමාරුවකින්. වස ලැජ්ජකාරයා. ඔන්න බලන්නකො එහෙනම් ඩයල් එක.

කොහෙවත් හිටපු බවු පැංචත් දුවගෙන ඇවිත් හිටගත්තා පොටෝ එකට මූණ දාගන්න.

කොහොමද යාලුවා? හැන්ඩිද?

HP Mini Net book තමයි එයාගේ උප්පැන්නේ නම. පැංචි හුරතලේට දැම්ම "සූටියා" කියලා. චූටියි වගේම හුරුබුහුට්ටෙක්නේ. පැංචිගේ කන්තෝරු මල්ලේ සැන්ට් පවුඩර් ක්‍රීම් ලි‍ෆ්ටික් වලට අඩු සැලකිලි ලැබුනේ මේ සූටියා නිසා තමයි. මල්ල ටිකක් ලොකු නිසා සූටියට කරදරයක් නැතිව යන්න පුළුවං.
ලටලොටන් එක්ක සූටියව දැම්මම මල්ල ටිකක් විතර බරයි තමයි. ඒත් පැංචිට සතුට වැඩි කමට බරක් දැනෙන්නෙ නැ.
 

ඉතින් මේ සූටියා නිසා පැංචිගේ ජීවිතේ වගේම කාමරෙත් පොඩි පොඩි වෙනස්කම්වලට ලක් වුණා. එයා නිසාම පැංචි ජාලේ ගන්න තීරණය කලා. පැංචිගේ බ්‍රදර්ගේ ADSL මොඩම් එක අයින් කරලා 2 පෝට් රවුටරයක් ගහගත්තා. පාඩම් මේසෙටයි ඇඳටයි දුර තියන විදිහට පැංචි නෙට් කේබලුත් ඇදගත්තා.
ආසව වැඩි කමට වයරින් වැඩෙත් පැංචිම කරගත්තා. කන්තෝරුවේ වෑර්ලස් ජාලේ තියන නිසාත් ඩොන්ගල් වෙලාවකට මොන්ගල් වෙනවා කියලා කනින් කොනින් ඇහිච්ච නිසාත් ලොකු අවදානමක් ගන්න හිතුවෙ නෑ. කොහොම කොහොම හරි පැංචිගේ බ්‍රදර්ට ආය වඳින්න ඕන වෙන්නේ නැති එක පැංචිට හිතට සහනයක්.
නැත්තම් පැංචිගේ බ්‍රදර් පැංචිව බ්ලැක්මේල් කරනවා හැමදාම ඔලුව කහන්න ගියාම.
 

ආ......කියන්නම ඕනි සූටියාව ගෙදර ගෙනාපු දවසේ පැංචිගේ ගෙදර විච්ච අලකලංචිය. පැංචිගේ බ්‍රදර් කාගෙද ලණුවක් වගේ දෙයක් ලාවට ගිලලා පැංචිට යුධ ප්‍රකාශ කලා සූටිය කියන්නේ ලෙඩෙක්ය කියලා.
පැංචිගේ හිත වාවන්නේ නැතිව ගියා ඔය වෙලාවේ. අඬලා අඬලා පහුවෙනිදා බැරිම තැන හිත හදාගෙන සූටියව ආපහු බාරදෙන්න හිතාගෙන කන්තෝරු ආවා. ඔය වෙලාවෙ තමයි කුෂාන් සහෝදරයයි අපේ කිත්තයියයි දෙන්න පොරොන්දු වුණේ පැංචි වෙනුවෙන් සූටියා ගැන පුලුල් පරීක්ෂණයක් කරන්න එයාව පැංචිට භාර දුන්න ආයතනයට ගිහිල්ලා. ඕං එතකොටයි පැංචිගේ හිත ටිකක් සැහැල්ලු වුණේ. ඉතින් තුන්දෙනාම ගියා ඒත් පැංචිට ලොකු වැරැද්දක් වුණා.

එදා ඉරිදා දවසක් නිසා කන්තෝරුවෙන් තුන් දෙනෙක්ම එළියට ගිය එක බරපතල කාරණාවක් වුණා. ඒත් ඒ ගැන හාංකවිසියක්වත් පැංචිට මතක් වුණේ නැත්තේ සූටියා ගැනම හිතපු නිසා. මොනාවුණත් පැංචි නිසා කිත්තයියයි කුෂාන් සහෝදරයයි බැනුම් අසා වැදෑරුවනම් අනේකවාරයක් සමාව අයදිනවා. 

ඔය කතන්දර ඔහොම යන අතරේ පැංචිට සූටියගේ පරීක්ෂණ වාර්තාවත් එදාම ලැබුණා. හුරේ......සූටියට ඉහෙන් බහින රෝගයක් නෑ. ඔක්කොම රෙකෝඩ්ස් ඉහළ තත්වයේ තිබ්බා. කරුණු හොඳ හැටි හොයලා බලපු නිසා සූටිය ආපහු  පැංචි ලඟට ආව වගේම අවුරුදු විසි ගානක් තිස්සේ තියෙන අයිය නඟෝ සහෝදර කමත් කෙන්දෙන් බේර ගත්තා. මොන බැම්මටත් වඩා ලේ බැම්ම හයියයිලුනේ.ඉතින් පැංචිට ඒ හයිය බැම්ම කඩා ගන්න ඕනි වුණේ නෑ අනුන්ගේ ලණු නිසා.

දැන් පැංචි ඕප් ඩේ වල සට සට ගාලා වැඩ. බයිස්කෝප් බානවා, බලනවා, සිංදු අහනවා, ඒ වගේම ඕස්ට්‍රේලියානු විදේශ සම්බන්දතාත් සම්බාධක වලින් තොරව පවත්වගෙන යනවා( ටාං.....පැංචි මොනාහරි කිව්වද?) සූටියට පින් සිද්ද වෙන්න බොලොග් වැඩෙත් නැඟලා යනවා. පෝස්ට් එකක් නොදැම්මත් නිවාඩු පාඩුවේ සෙට් එකේ ඒවා කියවලා කොමෙන්ටුවක් දෙකක් රෑ දෙගොඩහරි දාන්න දැන් පැංචිට චාන්ස් තියනවා.

අම්මෝ......ඔන්න ලෙජන්ඩ් එකම දිග ඇරියා. කට්ටියට ඇස් රිදෙයිද දන්නේ නැ කියවලා. සතුට වැඩි කමට තමා. උදේ ලියන්න පටන් ගත්ත පෝස්ට් එක ඉවර කලේ රෑ. සූටියා තමයි සප් එක දුන්නේ. දැන්නම් ඈනුම් ඇරලම කට රිදෙනවා. සූටියා වෙනුවෙන් මහන්සි වුණ, දැනටත් කනක් ඇහිලා ඉන්න නැති කුෂාන් සහෝදරතුමාටයි කිත්තයියයටයි සසී මල්ලිටයි තැන්කූ වෙන්න ඕනි. පැංචිගේ සතුට බෙදාගන්න අමාරුවෙන් හරි කතන්දරේ කියවා වදාරපු ඔයලා හැමෝටමත් තැන්කූ.

එහෙනම් හැමෝටම ගුඩ් නයිටක් වේවා කිව්වා!